Dzieciństwo

Blog nie bez kozery nosi nazwę „Przemyślenia Julii”, gdyż pierwszym założeniem, było to, że będą pojawiały się tutaj moje przemyślenia. Dlatego oto dziś dodaje pierwsze z nich o temacie dość luźnym, jednak obszernym, jakim jest dzieciństwo!

Dzieciństwo kojarzy mi się z jazdą rowerem zimą, w ogóle z moimi pierwszymi krokami na rowerze w domu (tak… jeździłam rowerem w domu  na jakichś 6m² w kuchnio-jadalno-salonie), bieganiem po podwórku o 7 rano w pidżamie (i nikt mnie nie widział, hahaha), zabawą z (biednymi…) kotami i psami, czasem bez zmartwień, problemów, szkoły, ogólnie- z czymś fajnym i wartym wspominania! Wychowałam się na wsi i nadal na niej mieszkam. Nie wstydzę się tego, bo to nie jest jakaś „wiocha zabita dechami”, jednak „bardzo prężnie rozwijająca się wioska” Hahahaha :) Mamy tutaj różne „atrakcje” (wow O_o), np. dom kultury, blisko do miasta, sklep widoczny z okna, więc jest super! Myślę, że dzięki temu, że wychowałam się na wsi, moje dzieciństwo było, jest i będzie warte wspominania. 

źródło

źródło

źródło

Poobijane kolana, łokcie to normalna rzecz. Gdy miałam pięć lat poszłam już do szkoły, jednak według mnie dzieciństwo nie kończy się. Ono trwa, trwa i trwa. Zależy to jednak od nas, ale podobno „dorosły to przeterminowane dziecko” (Geisel Theodor Seuss), więc nie powinniśmy tak szybko rezygnować z karuzeli, miśków czy też chowanego i berka. Pamiętacie te zabawy? Ja jestem jedynaczką, więc trudno było bawić się samemu w chowanego, jednak potrafiłam sobie zorganizować czas, np. poprzez granie w karty, układanie klocków albo zabawę w sklep. O, co to była za zabawa! Wyciąganie wszystkich rzeczy, które można „sprzedać”, wycenianie ich i bawimy się! Liczenie kasy, wydawanie „niby paragonów”… Ahhh… Stare dobre czasy. Mam dopiero 15 lat (rocznikowo), a już tęsknię za dzieciństwem, a co będzie za 10-20 lat?... Na to pytanie na razie sobie nie odpowiem…

A Wy co najlepiej wspominacie z dzieciństwa?

Macie może jakieś propozycje na następne przemyślenia?

Dzisiejszy post jest może chaotyczny, jednak nie jestem dobrym pisarzem :) Myślę, że choć trochę przypomniałam wam te czasy, kiedy to bawiliśmy się lalkami albo samochodzikami.